Thursday, July 22, 2010
KAWAN
assalamualaikum, sebelum jari tidak berhenti menaip, sebelum buah fikiran datang mencurah2...terlebih dahulu saya ingin memohon maaf kepada pembaca2 blog kerana sudah sekian lama saya menyepi, bukan nya apa pn, saya menyepi sebab masa saya banyak diluangkan bersama rakan2 dan sahabat saya, tetapi lain pula keadaannya sekarang, kerana semua rakan2 saya telah menyambung pelajaran ke menara gading, tinggal lah saya seorng sahaja disini, nk buat macam mana dah xda rezeki nk sambung ke U, mungkin rezeki saya di tempat lain kot...tp bukan kesedihan saya yang nk saya ceritakan disini, Apa yang saya nk ceritakan disini ialah tentang perjalanan kehidupan saya selepas ketiadaan rakan2 kelas, bukanv bermakna xda langsung kwn kelas tapi kwn2 yang rapat, memang terasa gak la pada mula2 tu, tapi inilah masanya kita melihat kebesaran Allah, kerana rupa2nya sya tidak lah kesepian yang sebenarnya malahan ada kegembiraan yang diberikan, nk tau xpe dia kegembiraan tu, kegembiraan nya ialah kawan2 yang time sekolah rendah dulu yang telah lama menghilang kini telah kembali, apa yang membuatkan saya terharu ialah walaupun sebelum ni saya xpenah join dyeorng, tetapi dia orng tetap menerima saya lagi...malahan menyokong saya kerana sebelum ini saya pn macam jatuh skit semangat untuk meneruskan kehidupan...dari sini kita dapat lihat bahawa kawan yang sejati adalah kawan yang akan sentiasa berkawan sampai ke akhir hayatnya...bukan lah kawan yang hanya berkawan kerana darjatnya, kekayaannya, paras rupanya, dan kepentingannya...kesimpulannya JAGA LAH HATI KAWAN ANDA DAN JANGAN DILUPAKAN KAWAN YANG TELAH LAMA MENYEPI...
Subscribe to:
Posts (Atom)